இன்னும்
நெருங்கி வந்து
கேட்டுப்பார்
ஒரு உயிரின் முனகலை
உன்னால்
உணரமுடியும்...
விண்மீன்களைத்
துளைத்தெடுத்த
வெளிச்சத்தில் உன் முகம்
சதிராடுது - கண்டு என்
சதையாடுது..
நான்
இப்பொழுதுதான்
நாகரீகங்களுடன்
போட்டியிட எத்தனிக்கிறேன்...
நீயோ
நவநாகரீகத்துடன்
ஜொலிக்கிறாய்...
என் எல்லாத்
திசைகளிலும்
கச்சிதமாய் உன் சாரல்...
என் மனத்தை
முழுவதும்
அலங்கரித்து நிற்கிறது
உன் காதல்..
உன் நிழல்
என்மீது விழுந்தால்கூட
பூரிக்கிறது உயிர்...
நீ
நான்
கவிதை
சொற்கள் வெவ்வேறு..
மூன்றையும்
வெவ்வேறு நேரத்தில்
வெவ்வேறு விகிதத்தில்
ஒன்று சேர்க்க
கிடைப்பது காதல்...
விளையாடாதே..
என் தவிப்பு
உன் நியாயங்களைவிட
வன்மையானது...
கண்களைக் கட்டியபடி
தராசுபிடித்த
காதல் தேவதையிடம்
காதல் குற்றமொன்றை
முன்மொழிந்தேன்...
கண்களைக் கட்டிக்கொண்டவளிடம்
என்ன நியாயம் கிடைக்கும்..?
விழுப்புண்களையும்
பார்வையால்
விழும் புண்களையும்
சுமந்து தவிக்கிறது மனது...
வஞ்சித்தது
உன் காதல் என்றேன்...
வஞ்சியால்
வஞ்சிக்கப்பட்டதற்கு
வெகுமானம் வேண்டுமென்று
புன்னகைத்தாள் தேவதை...
என்னதான் செய்வது
என்னால்
கவிதைதான் எழுதமுடியும்
உன்னைப்போல
காதலை எழுத முடியாது...
என் இதயத்தை
ஒருதட்டில் வைக்கிறேன்...
உன் மௌனத்தை
மறுதட்டில் வைக்கிறாய்..
சரிகிறது முள்....
மௌனமாய்ச் சிரிக்கிறாள்
காதல் தேவதை
உன் முகப்பிம்பத்துடன்...
